4# Dlaczego Role Play nazywa sie Role Play. + Granie mocą.

Tooth

Aby zrozumieć główne wartości odgrywania postaci w systemie Role Play, trzeba koniecznie wiedzieć, czym to pojęcie jest i na czym się skupia.

Role Play to nie odwzorowywanie życia, a granie swojej roli, jak w teatrze.

Oba pojęcia są kojarzone se sobą w niewłaściwy sposób. Na tym polega różnica.

Dwa przykłady, napad i widok stacji.

NAPAD

Odgrywanie życia.

Dwie osoby szybko wylatują z furki, rzucają się zakapturzeni na typka, po czym zadają mu bolesne ciosy, szybko sięgają do kieszeni i uciekają ze zdobyczą.

Role Play.

Dwie osoby szybko wylatują z furki, starają się w jak najdokładniejszy sposób odegrać skopanie ofiary, przeszukać niemal całe ubranie, by ostatecznie znaleźć kilka dolarów, po czym szybko zwiać za róg.

STACJA BENZYNOWA

Odgrywanie życia.

Przyjeżdża sobie pan na stację swoją furką, otwiera wlew, po czym chwyta za węża i wlewa paliwo, później idzie zapłacić za zakupione paliwo.

Role Play.

Przyjeżdża sobie pan na stację swoją furką, wychodzi, wita się z mechanikiem, ustala szczegóły tankowania, po czym płaci, a mechanik wykonuje swoją pracę. W międzyczasie wchodzimy w interakcję z inną osobą.

Na co chcę zwrócić uwagę?

Odgrywanie Roli polega nie na oddaniu rzeczywistości taką, jaka jest, lecz na technice gry, a główną podstawą jest prowadzenie swojej postaci i akcji w sposób niecodzienny i innowacyjny.

Może wydawać się głupie, ale to nazywamy kwintesencją gry. Nie wchodzimy do niej po to, żeby odegrać kolejne spotkanie z ziomkami na osiedlu, lecz żeby zrobić coś z nimi szalonego, dbając tylko i wyłącznie od technikę.

Wy musicie nauczyć się jednej z podstawowych rzeczy - to nie wy macie rządzę kasy, to wasza postać ma ją mieć. Wy tymczasem macie ją prowadzić schludnie i kierować na takich założeniach, jakie sobie wcześniej ustaliliście. W razie niepowodzeń to nie wam dzieje się krzywda, wy po prostu musicie się dobrze zaadaptować w sytuację.

Dlatego takie ważne jest kreowanie postaci, i tworzenie jej zachowań, a nie opierać się własnych. Nie możemy więc kierować się swoimi zachciankami, lecz tym, co pragnie postać. Również dlatego do wszelkich dóbr materialnych my, gracze, nie możemy się przywiązywać, gdyż ich utrata i żal po nich ma dotyczyć tylko i wyłącznie naszej postaci.

Nie rozumiesz? Zrób test, jeden z dwóch.

1. Zagraj sobie kiedyś osobę, która ma całkiem odmienne poglądy niż ty sam, spróbuj ją zrozumieć, próbuj wyczuć zachowania charakterystyczne, z którymi ty jako osoba nigdy byś się nie zgodził, np.
- Zagraj kobietę uwielbiającą kolor różowy
- Zagraj Geja, który
- Zagraj osobę z odmiennymi poglądami politycznymi
- Zagraj osobę, którą gardzisz w prywatnym życiu

2. Utrać swój dobytek
- Zapij się, daj pobić i celowo oddaj najcenniejszą rzecz (kilka najlepiej) postaci innej osobie, po czym graj dalej szukając innych rozwiązań
- Mając sporo kasy, oddaj ją komuś, najlepiej przepij, przehulaj na lewo na prawo, po czym zacznij zarabiać na nowo.

Kolejna rzecz do zrozumienia - nie jesteście postacią, wy ją tylko odgrywacie. Nikt na siłę nie każe wam siedzieć w skórze, której źle się dzieje. Magią rolpleju jest bycie kim tylko zapragniesz, wspinając się na szczyt, nie martwiąc się o możliwy upadek, i jeżeli dojdziecie do takiego poziomu, w którym będziecie gotowi utracić wszystko, a waszą jedyną misją stanie się dbanie o technikę gry czerpiąc z każdej następnej akcji czystą frajdę, wtedy będziecie mogli nazwać siebie dobrym graczem RP.

Słówko o psychologii.

Musicie zrozumieć raz na zawsze, że Character Kill postaci nie kończy waszej przygody, że możecie raz jeszcze wrócić do starego zajęcia kiedy tylko chcecie. Zrozumieć, że na stwierdzenie "Masz CK" nie odpowiada się "Ale jak to? Za co? Rzal", tylko przyjmuje z rozsądkiem cios. Wy, reprezentując jakąkolwiek organizacje miejcie na pierwszym miejscu jej dobro, piętnując samego siebie i pobratymców. Nie możecie stać w pozycji "Ale ja przecież nic nie zrobiłem, rzal", bo to do niczego nie prowadzi. Pokory.

Granie mocą.

Powergaming to zmuszanie innej osoby do sytuacji niekorzystnej, wykorzystywanie zdarzeń innych osób ku własnym korzyściom, racja?

No... coś w ten deseń.

Powergaming objawia się wtedy, gdy zachowanie jednego gracza wobec drugiego jest takie, że odbiera zdolność do reakcji.

Co więc jest nie-Powergamingiem?

Sprawa jest prosta, wszelkie kradzieże, pobicia, napady, są sytuacjami, na które gracz może zareagować (musi zareagować, bo przyzwoitość nakazuje). Dlatego też wszelkie /me typu "zabija Pawła" "wbija nóż w plecy po czym Paweł umiera" "robi kupę na Pawła, a ten zaczyna śmierdzieć" są nie dość że idiotyczne, to od strony technicznej uniemożliwiają sensowną reakcję.

Druga kwestia absurdów, srania na kolegów i innych kuriozów.
Rozsądek nakazuje takich idiotyzmów nie czynić.

Trzecia to sławetne /do udaje się?

Udaje się?

Nie traktujcie drugiego gracza jak debila, który nie wie jak się zachować. Jeżeli nie wie, to znaczy, że nie zasługuje na przeprowadzanie z nim jakichkolwiek interakcji - jego sprawa.

Na koniec mam dla was coś w rodzaju samodzielnego zadania, jeżeli komuś miałoby pomóc.

Wymyślcie sobie dowolną postać, która jest waszą opozycją, odnajdzie się w sytuacji, gdy wygrywacie na loterii samochód. Co wtedy robicie?
Piszcie poniżej, sprawdźcie się.